Takt: 4/4
Tempo: 32-48 taktów na minutę
Tempo: 32-48 taktów na minutę
OgólnieMłody taniec powstały w okresie tzw. rewolucji tanecznej po 1910 roku w wyniku stylizacji swingowych i jazzowych, bogatych w wiele pomysłów ruchowych. Jako jitlerburg został przywieziony do Europy w roku 1940 przez amerykańskich żołnierzy. Później znany jako boigie-woogie. W Anglii został udoskonalony. Od połowy lat siedemdziesiątych jest tańcem turniejowym. W tańcu tym dostrzec można wpływy afrykańskie. Jive ukazuje nam jaką wspaniałą radością jest życie. Podobny do rock and rolla, choć bez figur akrobatycznych. W obecnej wersji jest klasycznym tańcem jazzowym, wpływającym na powstanie nowych "szaleństw tanecznych". Wszystkie one są przelotnymi zjawiskami, jive jednak trwa i nadal się rozwija. Podobnie jak w quickstepie wymaga dobrej sprawności i kondycji, gdyż tańczony jest jako ostatni taniec.
Zarys historii
Do świata tanecznego pierwsze wieści o muzyce jazzowej dotarły w roku 1917. W celu odróżnienia tańców nowoczesnych od dawnych nazywano je tańcami jazzowymi. Nowy rodzaj tanecznej muzyki jazzowej pod nazwą swing pojawił się w Europie w roku 1937, dotarł wtedy również do Polski, a jego bezpośrednim następcą był jitterburg. Jive to nowa wersja jitterburga, która pojawiła się w 1940 roku. Jest to typowy taniec jazzowy, z którego z kolei wywodzi się między innymi boogie woogie.
Styl i charakter tańca
Jive można tańczyć na trzy sposoby: w tempie wolnym (triple beat), w tempie średnim (double beat) oraz w tempie szybkim (single beat). Wybór jednego z nich uzależniony jest zarówno od tempa konkretnego utworu tanecznego jak również stopnia zaawansowania tancerzy.
Postawa taneczna
Postawa naturalnie wyprostowana, głowy uniesione wysoko, ciężar ciała umiejscowiony jest na całych stopach. Tancerz i tancerka ustawiają się naprzeciw siebie, tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem i umieszcza swą dłoń w okolicach lewej łopatki partnerki. Pozostałe ręce połączone, umiejscowione nieco niżej niż w pozostałych tańcach.
Technika
Wszystkie kroki jive'a stawiane są na podeszwie lub płasko. Ciężar ciała powinien być na przedniej części stopy, mięśnie należy lekko rozluźnić.
(http://www.wir.jawnet.pl/jive.htm)Zarys historii
Do świata tanecznego pierwsze wieści o muzyce jazzowej dotarły w roku 1917. W celu odróżnienia tańców nowoczesnych od dawnych nazywano je tańcami jazzowymi. Nowy rodzaj tanecznej muzyki jazzowej pod nazwą swing pojawił się w Europie w roku 1937, dotarł wtedy również do Polski, a jego bezpośrednim następcą był jitterburg. Jive to nowa wersja jitterburga, która pojawiła się w 1940 roku. Jest to typowy taniec jazzowy, z którego z kolei wywodzi się między innymi boogie woogie.
Styl i charakter tańca
Jive można tańczyć na trzy sposoby: w tempie wolnym (triple beat), w tempie średnim (double beat) oraz w tempie szybkim (single beat). Wybór jednego z nich uzależniony jest zarówno od tempa konkretnego utworu tanecznego jak również stopnia zaawansowania tancerzy.
Postawa taneczna
Postawa naturalnie wyprostowana, głowy uniesione wysoko, ciężar ciała umiejscowiony jest na całych stopach. Tancerz i tancerka ustawiają się naprzeciw siebie, tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem i umieszcza swą dłoń w okolicach lewej łopatki partnerki. Pozostałe ręce połączone, umiejscowione nieco niżej niż w pozostałych tańcach.
Technika
Wszystkie kroki jive'a stawiane są na podeszwie lub płasko. Ciężar ciała powinien być na przedniej części stopy, mięśnie należy lekko rozluźnić.
(
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz